خدا را همانگونه پرستش کنیم که در دل ماست؛ نه آنچه در دل دیگران است. حکایت چوپان و حضرت موسی را بخوانیم که چوپان چه زیبا خدایش را ستایش می کند، در حالی که موسی او را کافری خطاب می کند که همانند خدا را پیدا کرده. ولی عاقبت از کرده ی خود پشیمان می شود:
مولانای بزرگ ما در مثنوی خود چنین روایت کردند که روزی خلیفه لیلی را می بیند و عشق مجنون نسبت او را به باد تمسخر می گیرد. اما لیلی چه پاسخ دندان شکنی به او می دهد:
گفت لیلی را خلیفه کان تویی؟ کز تو مجنون شد پریشان و غوی ؟
از دگر خوبان تو افزون نیستی گفت خاموش چون تو مجنون نیستی!