چه دل آزار؟؟؟؟؟؟

 فریدون مشیری عزیز می فرمایند:

دیدی آن را که تو خواندی به جهان یارترین

سینه را ساختی از عشقش سرشار ترین

آن که می گفت منم بهر تو غم خوار ترین

چه دل آزار ترین شد چه دل آزار ترین

چشم دل؟؟؟؟؟؟

    استاد یکه تاز سخن، استاد شهریار، چه زیبا و چه با درایت چشم دل را توصیف کرده اند:

چشم خود بستم که تا چشمان مستش ننگرم

ناگهان دل داد زد:

دیوانه من میبینمش!!!!!

تا کی به تمنای وصال تو یگانه؟؟؟؟؟؟؟؟

 شیخ بهایی، از عارفان و شاعران نامی و بزرگ کشورمان می باشند که زندگی پر ثمره ی خود را در دوران صفویه و حکومت شاه عباس صفوی سپری کرده اند. از مشهور ترین آثار وی شعر تمنای وصال می باشد. آقای عبدالحسین مختاباد با صدای رسا و زیبای خود این شعر را خوانده اند که برای دانلود آن می توانید اینجا کلیلک کنید:

 دست مزن! چشم...

 شما هم با این شعر نسیم شمال عزیز موافق هستید؟ 

مناظره ی جالب و شعرساز زیب النسا و پدرش

 زیب النسا (مخفی) شاعره ی پر آواز هندی است که اشعار زیبایی به زبان فارسی سروده است. اما یکی از سروده های زیبای او، ناگهانی و در اثر اتفاق جالبی به وجود آمده :

وقتی زیب النسا در خانه مشغول وقت گذرانی با پدرش بود، ناگهان آینه ی چینی خانه به لغزش درآمده و می شکند. اورنگ زیب، زیب النسا را خطاب خود قرار می دهد و می گوید:

 از قضا آیینه ی چینی شکست

زیب النسا بی درنگ پاسخ می دهد:

 خوب شد اسباب خود بینی شکست 

سخنان زیبای کوزه دار از خیام  

 حکیم خیام نیشابوری می فرمایند:                                                                                 

    در گارگه کوزه گری رفتم دوش            دیدم دوهزار کوزه گویا و خموش

            ناگه یکی کوزه برآورد خروش         کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش                            

*******

    از کوزه گری کوزه خریدم باری      آن کوزه سخن گفت ز هر اسراری

      شاهی بودم که جام زرینم بود        اکنون شده ام کوزه ی هر خماری  

********

     در کارگه کوزه گری کردم رای       در پایه چرخ دیدم استاد به پای

      می کرد سبو کوزه را دسته و سر    از کله ی پادشاه و از دست گدای

********

       این کوزه چو من عاشق زاری بوده ست     در بند سر زلف نگاری بوده ست

             این دسته که بر گردن او می بینی     دستی ست که بر گردن یاری بوده ست

بی تو مهتاب شبی باز...

  فریدون مشیری یکی از پر آوازه ترین شاعران بزرگ معاصر هستند. شعر بی تو مهتاب شبی بین همه ی مردم کولاک کرده و همگان از خواندن این شعر لذت می برند. شما نیز از خواندن آن لذت می برید:

 

 بی تو، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

 همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم

 شوق دیدار تو لبریز شد از جان وجودم

 شدم آن عاشق دیوانه و سرمست که بودم

 در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید

 باغ صد خاطره خندید

 عطر صد خاطره پیچید

 یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم

 پر گشودیم و در آن خلوت دل خواسته گشتیم

 ساعتی بر لب آن جوی نشستیم

 تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت

 من همه محو تماشای نگاهت

 آسمان صاف و شب آرام

 بخت خندان و زمان رام

 خوشه ماه فرو ریخته در آب

 شاخه‌ها دست بر آورده به مهتاب

 شب و صحرا و گل و سنگ

 همه دل داده به آواز شباهنگ

  یادم آید، تو به من گفتی:

 از این عشق حذر کن

  لحظه ای چند بر این آب نظر کن

  آب، آیینه عشق گذران است

 تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است

 باش فردا، که دلت با دگران است

 تا فراموش کنی، چندی از این شهر سفر کن!

 با تو گفتم:

 حذر از عشق ندانم

 سفر از پیش تو هرگز نتوانم، نتوانم

 روز اول که دل من به تمنای تو پر زد

 چون کبوتر لب بام تو نشستم

 تو به من سنگ زدی، من نرمیدم، نه گسستم

 باز گفتم: که تو صیادی و من آهوی دشتم

 تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم

 حذر از عشق ندانم، نتوانم

 اشکی از شاخه فرو ریخت

 مرغ شب ناله تلخی زد و بگریخت

 اشک در چشم تو لرزید

 ماه بر عشق تو خندید

 یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم

 پای در دامن اندوه کشیدم

 نه گسستم، نه رمیدم

 رفت در ظلمت شب، آن شب و شبهای دگر هم

 نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم

 نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم

 بی تو، اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم