تا قلم بر دست میگیرم
اشک هایم هم قلم من میشنود
مینویسم از روزگار تلخ
تورفتی من ماندم غم آشام
خوش شد زبان من ز تنهایی
من چو باتو بلبل سخن گفتم
تو بامن درشت سخن گفتی
امید بریده ومن ترک دیار خواهم کرد
زندگانی را یک حرکت برباد کرد


ابوالفضل یزدانی